Je hoeft jezelf niet te verkleden als een toekomstig patriarchale zelf die je niet bent.

Er is een trend in de spirituele wereld die zegt: “Kleed je als je future self. Doe alsof je al daar bent. Gedraag je zoals zij.”

En begrijp me niet verkeerd, ermee spelen, jezelf een liefdevol zetje geven, een frequentie dragen waar je naartoe groeit, ja, dat kan heel dienend zijn. Maar wat als die future self die je probeert te worden… eigenlijk niet van jou is?

Wat als het beeld van “wie je denkt te willen zijn” geboren is uit trauma. Wat als die toekomstvisie is ontstaan vanuit een diep innerlijk kind dat veiligheid zoekt…

Of een innerlijke goodgirl die geleerd heeft dat erkenning gelijkstaat aan bestaansrecht.

Of een voorouderlijke wond die fluistert: “als jij je maar aanpast, dan overleef je het.”

Dan is dat toekomstbeeld geen zielsmissie,

maar een overlevingsstrategie vermomd als verlangen. En als je daarin stapt, met al je manifestatiekracht, met je discipline, je sacred fire… dan trek je iets aan dat misschien wél groots lijkt, maar niet waarachtig is. Je manifesteert een leven dat van buiten klopt, maar van binnen steeds leger voelt.

Want als het niet soul aligned is, dan blijft het trekken. Dan blijft het uitputten. Dan blijf je bouwen op een fundering die niet van jou is. Dus ik geloof niet in het “doen alsof tot je het bent” als je hart dat niet draagt. Ik geloof in afstemmen op wie je nu bent,

en ruimte maken voor wie je werkelijk bent gekomen om te zijn. Niet als een projectie. Maar als een herinnering. Geen masker. Maar een thuiskomen.

Laat jezelf niet forceren in een template die niet van jou is. Voel. Vraag. Stem af.

Wat leeft er echt in je hart? Want dát is je richting. Niet de glans van een toekomst die niet de jouwe is, maar de fluistering van een ziel die niets liever wil dan thuiskomen in zichzelf.

Het patriarchale template heeft ons een voorgeschoteld beeld gegeven van overvloed. Wat overvloed lijkt te zijn is vaak een systeem dat jou nog altijd in de tang heeft. Als je, jezelf gaat kleden als die toekomstige zelf, zorg dan dat het jouw visie is. De template van jouw ziel. Niet de patriarchale droom die je wordt aangesmeerd.

Je hebt manifesteren vanuit het brein en de “kleine” zelf of gewonde zelf, je hebt manifesteren vanuit je ziel. Beidde werken. Dit is geen kwestie van goed of fout. Naarmate je gaat ontwikkelen ga je meer en meer groeien en voelen wat het echt is wat je wil. Niet meer vanuit pijn conditionering maar vanuit ziel. Zo breken we allemaal langzaam weg van een systeem dat niet meer dient. We zijn allemaal deel van het systeem en we reizen er op ons eigen tempo doorheen. Wat ik je mee wil geven is: overvloed en succesvol zijn gaan niet zo zeer over een specifieke manier van eruit zien, maar over een specifieke manier van je voelen. En dat is voor iedereen heel erg anders en uniek.

So, you do you sister.

Blessed be,

Nadieh