Als het je triggert, is het van jou

Een reflectie op luxe, coaching, geld en de projectie van verlangen

Deze tekst is ontstaan naar aanleiding van een vraag die ik kreeg van iemand die mij volgt op Instagram.

Ze vroeg me waarom sommige coaches zo nadrukkelijk hun geld, luxe leven, auto’s en merkkleding tonen en waarom zei zo getriggerd wordt hierdoor. Haar eerlijkheid raakte me. Want het is een thema dat velen van ons raakt. Of je nu zelf in het veld van coaching werkt, er net mee in aanraking komt, of diep getriggerd wordt door de beelden die je online ziet: er zit zoveel onder. En dus ben ik gaan schrijven. Niet om een oordeel te vellen, maar om te reflecteren. Voor haar. Voor jou. Voor iedereen die voelt dat er meer speelt dan wat op het scherm verschijnt.

Dit is wat er door mijn handen vloeide.

Soms zie je het overal: een coach die net een nieuwe auto post. Een story vol met merkkleding. Een handtas van duizenden euro’s op een wit marmeren aanrechtblad, met daaronder de caption: “This is what alignment looks like.” En ineens voel je iets in je systeem trekken.

Afkeer.

Oordeel.

Misschien zelfs woede.

Je vraagt je af: waarom moet dit altijd zo? Waarom zoveel focus op geld, spullen, uiterlijk vertoon? Waarom voelt het alsof succes alleen nog meetbaar is in euro’s, en alsof je pas telt als je in een designerjas over een vliegveld loopt?

Maar het eerste wat ik je wil zeggen is:

Als iets je triggert, is het van jou. Niet omdat je iets verkeerd doet of ervaart, maar omdat er iets onder ligt dat je ziel aanraakt. Er zijn namelijk altijd meerdere lagen aan zo’n trigger. Misschien roept het bij jou verontwaardiging op, omdat je diep verlangt naar een wereld waarin rijkdom niet verward wordt met waarde. Misschien voel je pijn, omdat jij wél belichaamde wijsheid draagt, maar nog geen overvloed ervaart.

Of misschien – heel eerlijk – voel je gewoon jaloezie. Omdat jij óók verlangt naar een mooi leven. Naar vrijheid. Naar erkenning. En omdat het lijkt alsof die ander dat allemaal moeiteloos heeft en jij nog niet.

Maar laten we het breder trekken.

Er zijn mensen die echt diepe kennis dragen, die werken vanuit integriteit, en daarmee rijkdom aantrekken. Die weten dat overvloed een expressie is van alignment, maar nooit het doel.

En er zijn mensen die een business bouwen door het spel te spelen: overtuigen, manipuleren, verleiden met illusies. Mensen die zelf nooit écht de diepte zijn ingegaan, maar jou een shortcut verkopen naar iets wat zij op de buitenkant dragen, maar van binnen nooit belichaamd hebben.

Beide bestaan.

Beide lopen naast elkaar.

En het is jouw taak om het onderscheid te leren maken.

Niet vanuit oordeel.

Maar vanuit bewustzijn.

Want de vraag is niet of iemand een dure tas draagt.

De vraag is: vanuit welk veld wordt deze tas gedragen? Is het een expressie van vreugde, van vrijheid, van spelen met materie? Of is het een schild, een afleiding, een verkoopmiddel? Soms is het allebei. Soms is het niet aan ons om dat precies te weten. Maar wat je wél mag weten, is dit: Iedere ziel heeft een ander pad. Voor sommigen is het juist belangrijk om eerst door het veld van status, geld en uiterlijk te bewegen, omdat daar hun les ligt.

Misschien hebben ze in vorige levens altijd zonder geleefd. Misschien is dit de ronde waarin hun ziel wil ervaren wat het is om gezien te worden, erkend te worden, erbij te horen. Misschien is die tas of auto een poort, geen eindstation. En wie ben jij om dat proces te onderbreken?

Iedereen speelt een rol.

En sommige rollen raken jou, omdat je ergens voelt dat je óók iets verlangt wat je nu nog niet leeft. Of omdat je iets bent ontgroeid, maar het nog niet helemaal los hebt gelaten. Het enige wat echt telt, is dat jij eerlijk durft te kijken: Wat gebeurt er in mij? Voel ik afkeer, of voel ik verlangen? Heb ik afwijzing, of heb ik heimwee? Wil ik echt iets anders of wil ik gewoon gezien worden?

De waarheid is:

Er zijn mensen die jou een droom proberen te verkopen die ze zelf niet leven. Maar jij bent degene die hem koopt. Dus als je geraakt wordt, keer naar binnen. Niet om jezelf te veroordelen, maar om te groeien. Want de trigger is een poort. Altijd. En als je voelt dat je die wereld ontgroeid bent, draag dat dan in stilte.

In waardigheid.

In vol leven.

Zonder dat je anderen hoeft te bestraffen voor het stadium waarin zij nog zitten. Want dat is ware overvloed.

Ruimte in jezelf.

Zonder oordeel.

Zonder afleiding.

Zonder strijd.

Alleen maar waarheid.

In liefde,

Nadieh