De Drum als Spiegel van de Baarmoeder

Een heilig ritme dat de vrouw herinnert aan haar oorspronkelijke kracht

In de mistige nevelen van de oudheid, voordat woorden de wereld gingen beheersen, was er ritme. Ritme dat geboren werd in het lichaam van de vrouw — in haar hartslag, in haar bekken, in haar bloed. Het ritme van het leven zelf.

De drum, in vele oude tradities beschouwd als het oudste instrument van de mensheid, was lang niet zomaar een muziekinstrument. Zij was een portaal. Een sjamanistisch kompas. Een sacrale spiegel. En bovenal: een verlengstuk van de baarmoeder.

De heilige oorsprong van de drum

In talloze culturen over de wereld — van de Anatolische tempels tot de steppen van Siberië, van Afrika tot Zuid-Amerika — speelden vrouwen op framedrums tijdens geboorte, rouw, bezwering, ceremonie en gebed. Deze drums werden niet gezien als muziekinstrumenten, maar als levende bondgenoten. Ze droegen de frequentie van het leven, van de Aarde, van de vrouwelijke scheppingskracht.

In de tempels van Inanna, Isis, en de bijenpriesteressen van Delphi weerklonk de drum als een roep naar de Grote Moeder. Iedere slag activeerde een brug tussen werelden. De drum was ritueel, genezing, expressie, magie. Ze opende de ruimte waarin het mysterie voelbaar werd.

De drum en de womb: cyclisch, creatief, mystiek

De vorm van de drum — rond, resonerend, cyclisch — weerspiegelt die van de baarmoeder: het centrum van creatie, transformatie en overgave. Net als de womb draagt de drum in haar midden een heilige leegte: een ruimte waarin geluid, gevoel en geest samenkomen.

Wanneer een vrouw haar drum slaat, trilt dat geluid niet alleen door de lucht, maar ook door haar eigen lichaam. Het beweegt door haar bekken, haar sacrale centrum, haar hart. De trillingen activeren oude herinneringen: van maanbloed, geboorte, trance, dans, bevrijding. De drum roept de oervrouw terug — zij die leeft in ritme met de Aarde.

De drum in het veld van onze Germaanse vrouwenlijn

Ook in ons eigen Europese veld was de drum diep geworteld. Lang voordat onze voorouders onderworpen werden aan de wetten van het patriarchale christendom, leefden de vrouwen van de Germaanse en Noord-Germaanse volkeren in innige verbinding met het ritme van het land. Ze waren völur, seidkona, wijze vrouwen die werkten met zang, trance, kruiden en drum.

In de praktijk van seiðr, een vorm van spirituele magie gedragen door vrouwen en gewijd aan godin Freyja, werd de drum gebruikt om visionaire staten op te wekken. Ze werd bespeeld tijdens rituelen, voorouderlijk werk en heling van de gemeenschap. De drum bracht deze vrouwen in contact met andere werkelijkheden — met de geesten van het land, met hun innerlijk weten, met de goddelijke vonk in alles.

Deze vrouwen leefden op de gronden die wij nu Nederland, Duitsland, Denemarken, Zweden en Noorwegen noemen. Dit is onze voorouderlijke lijn. En het is geen toeval dat juist nu zoveel vrouwen de drum weer opnemen. De herinnering wordt wakker. Niet als iets nieuws — maar als iets wat altijd in ons heeft geleefd.

Patriarchale stilte — en de terugkeer van het ritme

Met de opkomst van het patriarchale systeem werd het drumwerk van vrouwen verboden, belachelijk gemaakt of verboden. Vrouwen die drumden, die hun lichaam gebruikten als kanaal van kracht, werden als heksen bestempeld. Hun ritmes werden als bedreigend gezien — omdat ze herinnerden aan vrijheid, oeroude kennis, ongetemde kracht.

Maar dat wat ooit werd onderdrukt, vindt altijd een weg terug. Vandaag klinkt de drum opnieuw. Niet als entertainment, maar als sacrale herinnering. Ze klopt aan de deur van ons lichaam en zegt: Weet je nog?

Drummen als wombactivatie

Als je als vrouw drumt, activeer je niet alleen het veld buiten je — je opent ook het veld in jezelf. De drum brengt je terug naar jouw centrum, jouw kracht, jouw vrouwelijke lichaam. Haar trillingen helpen bij:

• het loslaten van opgeslagen emoties en trauma in het bekkengebied

• het activeren van je intuïtieve kracht

• het openen van je stem en je hart

• het eren van je cyclische natuur

• het herinneren van je rol als hoedster, wijze, priesteres

Waarom de drum je kan raken tot in je botten

Voor veel mensen voelt het nog onwennig om vrouwen samen te zien drummen. Het is alsof er iets ouds wordt aangeraakt — iets wat lang verborgen is geweest. Sommigen vinden het confronterend of intens, omdat het lichaam herkent wat het hoofd niet kan plaatsen.

Voor vrouwen die voelen: dit klopt, maar nog twijfelen — ga eens in een drumcirkel staan. Laat het door je heen bewegen. Je wordt wakker getrild.

De eerste keer dat ik zelf in een drumcirkel stond, was tijdens een ceremonie met de Groenlandse sjamaan Angaangaq. Vijftig mensen drumden tegelijk. En ik wist niet wat me overkwam. Ik begon te transpireren, mijn hele lichaam opende zich. Ik dacht: moet ik huilen? Ja, ik moest huilen. Niet alleen ik — mensen om me heen huilden ook. Omdat de drum iets raakt wat woorden niet kunnen. Iets dat door merg en ziel trilt.

Sindsdien heb ik de roep van de drum niet meer losgelaten. Ik werk nu met drie krachtige drums die met mij reizen, helen, spreken:

• Honovi, mijn drum met edelhertenhuid van eikenhout

• Salva, mijn everswijnendrum van essenhout

• Nimue, mijn paardendrum met diepe oceaanjaspis

Drums met ziel. Drums met een naam. Drums als activatiecodus — spiegels van mijn eigen baarmoederkracht.

Een uitnodiging tot herinneren

Elke slag op de drum is een herinnering. Een zielsroep. Een reclamatie van het vrouwelijke lichaam als heilige tempel.

“Mijn drum is mijn stem

Mijn baarmoeder is mijn kompas

Mijn ritme is mijn gebed

Ik herinner mij wie ik ben

in de echo van haar roep.”

De drum roept.

En ons lichaam herkent het ritme.

Voel jij de roep van de drum?

In mijn sessies, teachings en cirkels gebruik ik de drum als activator van womb-wijsheid. Niet als show, maar als sacred tool. Wil jij leren luisteren naar het ritme van je lichaam, je vrouwelijke kracht terugroepen, en herinneren wat in jou besloten ligt?

Dan nodig ik je uit.

Terug in het ritme.

Terug in het lichaam.

Terug in het heilige vrouwelijke.

Liefs,

Nadieh