Ik denk dat heel veel mensen weten hoe het is om lichamelijk klachten te hebben. Spierpijn na het sporten, je rib gekneusd, verstuikte enkel, een heup die ineens op slot gaat, scheut in je rug, reumatische klachten, kolieken, opgezette buik, ontstekingen in de darmen, krampen in ledematen of verstijving, huidirritaties enz. Zoveel mensen en zoveel klachten.
Heel veel klachten die we aan kunnen geven door onze taal te gebruiken. Zonder dat wij het aan zouden geven zou heel veel van ons lichamelijk ongemak verborgen blijven voor de wereld. Maar dat niet alleen ook voor dokters, een dokter kan niet zomaar in je lichaam kijken en zien of je ergens een klacht of een pijntje hebt. Logisch ook!
Ik heb pasgeleden een gekneusde rib gehad, je kon het amper aan mij zien. Maar het deed pijn en belemmerde tijdelijk mijn leven, ook ging mijn spier om mijn heup zo verstijven door aangepast bewegen, dat ik elke dag pijn had en niet meer aan die kant kon bukken. Je zou er niets van merken verder behalve als ik aangaf wat ik voelde. Als ik buikpijn had vroeger door ontstoken darmen of migraine dan zag je dat ook niet. De dokters konden ook nooit iets vinden.
Maar dat je het niet zag betekende niet dat die pijn er niet was. De kramp in mijn vingers als ik te lang op mijn telefoon heb gewerkt houdt soms dagen aan. Ik heb er last van, maar je ziet het niet. Je kan het niet zomaar aanwijzen en veel klachten kunnen niet hard gemaakt worden en vooral niet als je jouw woorden niet gebruikt. Daar starten ze onderzoeken op, op jouw aanwijzingen en nemen als gevolg van jouw communicatie hopelijk serieus.
Veel dieren communiceren naar mij dat ze lichamelijk ongemak hebben. Net zoveel mensen als dieren kunnen daar last van hebben. Het beïnvloedt hun leven op een bepaalde manier alleen kunnen dieren het niet zo aangeven als wij dat kunnen. Veel dingen zijn ook niet zomaar meetbaar en zul je nooit zwart op wit op een briefje krijgen. Dit is heel belangrijk om te beseffen.
Mijn James werd altijd nagekeken door de best of the best in osteopathie en holistische zorg. Niets was meetbaar of te voelen. Toch wist ik dat er iets was en wat denk je? De dag nadat hij zelfs nagekeken was en ik mijn zorgen geuit had scheurde zijn kruisbanden af. Daar kon de specialist niets aan doen, het was niet te voelen en niet te meten. Ik kon het niet hard maken en toch wist ik het! James vertelde het aan mij en ik haalde het uit zijn energie.
Ik weet nog dat ik overtuigd was dat een hondje ziek was en ze kreeg een volledig onderzoek bij de dierenarts en de osteopaat en ze konden niets vinden. Nadieh weer met haar voorspellingen…. drie maanden later was de hond dood, een tumor in de buik. Zo heb ik het vaker meegemaakt dat ik het uit het veld haal en de dieren het met mij communiceren en er is daarna niets te meten of fysiek aan te wijzen. Toch is het er en bleek ik later gelijk te hebben. Maar nog vaker bleef een officieel bewijs uit vanuit de wetenschap.
Het gaat hier totaal niet om mijn gelijk halen maar om het feit dat niet alles zichtbaar is en dat dit niet betekend dat het er niet is. Een lieve mevrouw vroeg me wat ze dan moest doen? Foto’s maken ofzo? In sommige gevallen kan dat en in andere gevallen wil je dat liever niet. Stress van onder een roesje gaan is soms nog groter. Het gaat er vooral om dat je jouw dier ziet, serieus neemt en hem kan ondersteunen. Het hoeft helemaal niet bewezen te worden om er te zijn. Als ik buikpijn heb wil ik gewoon serieus genomen worden en dat willen onze dieren ook.
Denk maar eens aan alles mensen en de veel verschillende klachten die ze hebben. Denk je dat dieren dit allemaal niet hebben? Tuurlijk wel, hun lichaam werkt hetzelfde. Nu moeten we onze dieren natuurlijk niet als patiënten gaan behandelen, je kan je dier ook ziek denken. Maar ik nodig je uit op je intuïtie af te leren gaan en je boerenverstand te gaan gebruiken. Een hond die een pootje niet goed plaats doet dat niet voor de lol, een huppeltje, telgang lopen, gek zitten enz.
Als je een afwijking ziet dan is daar een reden voor. Anders liep het dier hoe het bedoeld zou zijn. Een hond die ineens zijn buik aanraakt of naar zijn poot wijst voelt daar wat. Dat doen ze niet zomaar. Als we het zien kunnen we met ze communiceren en kijken wat we kunnen doen en of we wat moeten doen. Als je dier doorheeft dat hij gehoord wordt dan opent hij zich naar je en zal je toelaten in zijn weled. En meer en meer aan gaan geven wanneer er wat is. Ze zullen zich gehoord voelen en begrepen en dat is soms alles wat ze nodig hebben.
En nog maal niet om ze allemaal patiënten te maken, maar om je dier te kunnen ondersteunen. Wat ik de afgelopen jaren doe is mensen met aandoeningen vragen hoe het is om daar mee te leven. Hoe ze zich emotioneel voelen en wat het fysiek met ze doet. Vooral ook de klachten die je niet zomaar met het blote oog kan zien. Door de woorden van deze mensen te horen kreeg ik veel meer besef over hoe een onzichtbare klacht het leven kan beïnvloeden. Het heeft me mijn ogen geopend.
Honden leven veel meer in het hier en nu, maar dat betekent niet dat ze geen last hebben van hun klachten. Ze zijn sowieso meester in het verbergen van pijn. Dat is voor hen natuurlijke behoudt. Als je zwakker bent kun je sterven dus dat laat je niet zien. Je zou namelijk ten prooi kunnen vallen aan een ander.
Kijk daarom naar je dier en voel in! Jij kan dit, als een moeder bij haar kind dit kan. Wij als vrouwen hebben dit instinct in ons, allemaal bezitten wij dit, ongeacht of we een biologisch kind hebben of niet. We moeten er alleen op leren vertrouwen en durven te zeggen: ik voel het zo, ik neem mijn dier serieus. Wij zijn natuur en ons lichaam en energetisch lichaam spreekt met ons, spreekt met de natuur om haar heen en alle energie erin. De wetenschap is een prachtige tool, een tool die kan bewijzen met feiten wat veel natuurgenezers/volkeren, healers, mediums, heksen, sjamanen enz. allang weten. Maar als het over energetische verbindingen gaat loopt de wetenschap nog heel erg ver achter. Dat geeft niet, zij mag op haar eigen tempo groeien. Zolang we haar maar niet als superieur gaan zien, want dat is ze niet.
Het meeste ideale zou zijn als de wetenschap de samen werking met de hierboven genoemde aan zou gaan. Dat zou echt een mega krachtige beweging creëren. Het beste uit beide werelden halen en deze werelden één wereld maken. Dat zou wat zijn, wat een healing: fysiek en mentaal, energetische en emotioneel zou dat teweeg brengen. Niet te vergeten de spirituele healing. Ik kijk er naar uit, het moment dat zij samen het huwelijk wereldwijd aangaan. Het is geen kwestie van of… nee, het is een kwestie van wanneer dit gaat gebeuren.
Wat ik je vooral mee wil geven is, luister naar je lichaam, jouw intuïtie. Als je het niet met je blootte oog waar kan nemen wil niet zeggen dat je het niet kan voelen. Jouw lichaam kent de antwoorden op alle vragen.
Liefs, Nadieh
Dit artikel is eigendom van The Spiritual dog (mom). Het is niet toegestaan om dit artikel te kopiëren of op te slaan zonder schriftelijke toestemming. Delen mag wel via de originele bronnen.