Sister, het is tijd – breek uit de ketenen van het patriarchaat

Lieve sister,

Je voelt het. Je weet het. Iets in jou brandt, gloeit, roert zich al zo lang. Misschien fluistert het zacht, misschien bonst het als een wilde trom in je borst. Maar hoe dan ook: het moment is gekomen. Het moment om op te staan.

We leven in een wereld die gebouwd is op eeuwen van patriarchale structuren, een wereld die vrouwen heeft wijsgemaakt dat hun waarde afhangt van hoe ze eruitzien, hoe ze zich gedragen, hoeveel ruimte ze innemen (of juist níét innemen), hoe volgzaam ze zijn, hoe goed ze zich aanpassen. Het is een wereld die ons in hokjes heeft gestopt, waarin er maar één ‘juiste’ maat is, één ‘juiste’ lichaamsvorm, één ‘juiste’ manier van vrouw-zijn.

De leugen van het perfecte lichaam

Het is een fabel dat elke vrouw maat 36 zou moeten dragen om waardevol, mooi of gezond te zijn. Er zijn vrouwen die van nature een kleinere maat dragen. Er zijn vrouwen die een groter maat dragen. Er zijn vrouwen wiens lijf leeft in weelde, vrouwen wiens botten fijn en smal gebouwd zijn, vrouwen in elk denkbaar spectrum. En dat is normaal. Dat is natuurlijk. Dat is schoonheid.

Maar het patriarchale systeem heeft ons een leugen verkocht: dat je lichaam altijd ‘beter’ moet zijn, dat het altijd in strijd is met wie je zou moeten zijn. Dat je pas gelukkig of waardevol bent als je kleiner, strakker, jonger bent. Het is een systeem dat jou gevangen houdt in eindeloze zelfafwijzing.

En ik zeg: fuck die shit.

We moeten dit collectief doorbreken. Het maakt mensen ziek, het breekt harten, het vernietigt zelfvertrouwen. Het feit dat er op catwalks nog steeds maar één lichaamstype overheerst, laat zien hoe gebroken dit systeem is. Het is tijd dat we ons losmaken van deze leugens en onze relatie met ons lichaam gaan helen.

De kracht van expressie, tatoeages, piercings, haar, kleding

Onze voorouders – Germaans, Noordelijk, Keltisch, Afrikaans, Indiaans, noem maar op, droegen tatoeages, piercings, versierden hun haar, hun huid, hun kleding. Het waren tekens van kracht, schoonheid, identiteit, verbinding met de natuur, de voorouders, de spirits. Maar het patriarchale systeem heeft ook dit ingeperkt, gemarginaliseerd, uitgelachen. Tegenwoordig wordt er nog steeds opgekeken van vrouwen die zich anders kleden, zich kleurrijk, expressief, wild tonen.

Er bestaat niet zoiets als een ordinair uiterlijk. Er bestaat alleen de conditionering van mensen die denken dat ze beter zijn omdat ze zich aan de norm vasthouden. Onthoud dat. Jouw kleding, jouw uiterlijk, jouw expressie zijn een verlengstuk van jouw ziel.

De meeste vrouwen zouden zich zóveel vrijer en anders kleden als ze werkelijk vrij mochten zijn, en ze zijn vrij, maar het systeem in hun eigen hoofd, hun trauma’s, hun patronen houden hen klein.

Jouw verantwoordelijkheid

Dit is de kern, sister: het is jouw verantwoordelijkheid om los te breken. Niemand komt jou redden. Niemand gaat jou toestemming geven. Jij bent degene die de ketens moet doorbreken. Jij bent degene die ‘fuck die shit’ zegt tegen alle stemmen die je klein houden.

De magie terughalen

En dan is er nog de spirituele wond. Het patriarchale systeem heeft vrouwen weggehouden bij hun magie. Bij kruiden, bij kristallen, bij het werken met energie, met de Akasha, met dieren, met trilling, met zang, met dans. Het heeft dit belachelijk gemaakt, als ‘zweverig’, als niet serieus, als gevaarlijk.

Maar dit zijn de bronnen van jouw kracht, jouw oeroude wijsheid. Dit is jouw geboorterecht. Iedere vrouw zou vrij moeten zijn om magie te beoefenen, met dieren te communiceren, in diepe verbinding te staan met de aarde, zonder angst voor oordeel.

De wens, de oproep

Mijn wens voor jou is dat jij overal ter wereld vrij durft te dansen. Dat jij durft te zingen wanneer je blij bent. Dat jij je blijdschap durft te tonen. Dat jij op het strand kan zitten in een bikini zonder je lichaam af te keuren. Dat jij in de spiegel kijkt en niet denkt ‘te dik’, maar ‘ik bén’.

Ik wens dat jij werkt met jouw magie. Met jouw stem. Met jouw lichaam. Dat jij tegen alles en iedereen ingaat die jou in een hokje probeert te duwen.

En ik wens dat wij dit samen doen. Want hier ligt de sleutel: in sisterhood. In het helen van de zusterwond. In het helen van de heksenwond, de vrouwenwond, de moederwond. In samen opstaan, niet als concurrenten, niet als rivalen, maar als bondgenoten, als priesteressen, als vrije vrouwen.

Laten we staan voor wie we werkelijk zijn.

Dit is geen droom. Dit is geen wens. Dit is een keuze. Jouw keuze. Dus, sister, mijn handen reiken naar jou. Neem ze vast. Laten we samen zeggen: genoeg. En laten we samen beginnen. Vandaag. Want de wereld wacht op ons. En wij zijn klaar.

Blessed be, Nadieh