Voor zij die dragen

Er is iets wat we niet vaak hardop zeggen.
Maar wat velen van ons voelen.

Als je licht draagt, als je veld houdt voor anderen,
als je een space opent waarin vrouwen mogen helen,
dan is er ook iets anders dat met je meekomt:
de last van projectie, van jaloezie, van onzichtbare aanvallen.
Van nemen zonder dank. Van ‘zusters’ die niet werkelijk zuster zijn.

Ik zie het.
Ik voel het.
Ik heb erin gestaan.

En ik weet dat jij dit misschien ook kent.

Je opent een veld.
Je geeft.
Je stemt af.
Je draagt vrouwen door hun proces — soms tot aan hun kern.
En dan ineens voel je iets terugduwen.
Een blik. Een woord. Een energie.
Of niets — alleen een leegte waar eerder verbinding was.

Dat is het moment waarop de sacredness ontbreekt.

In een tijd waarin spiritualiteit booming is,
is het makkelijk om te vergeten dat sacred werk niet draait om ‘halen’.
Niet om ‘downloads’ of status of mooi praten.
Maar om aanwezigheid. Integriteit. Vertrouwen. Eerlijkheid.

En als je die weg wél bewandelt,
dan voel je het als iemand dat veld misbruikt.
Dan voel je het als iemand komt halen,
maar nooit werkelijk komt geven.
Als iemand met onzuivere intentie je kring betreedt
en je liefde als een product behandelt.

Het doet pijn.
En soms maakt het je eenzaam.

Voor die vrouwen schrijf ik dit.

Voor de space holders.
De priesteressen.
De teachers en de dragers.
Voor wie dit werk met liefde doet,
maar zich soms afvraagt of ze het volhouden in een wereld
waar sacredness steeds vaker vergeten wordt.

Wat ik je wil zeggen is dit:

Je bent niet gek.
Je voelt het goed.
En je bent niet alleen.

Het is precies omdat jouw werk zuiver is,
dat onzuivere energieën zich eraan willen hechten.
Het is precies omdat jij heiligheid belichaamt,
dat er pogingen zijn om je klein te maken, te laten twijfelen, je uit het veld te duwen.

Maar weet: jij bént het veld.

En je kunt leren om jezelf daarin te dragen.
Niet door harder te worden.
Maar door nóg dieper te zakken in jouw gronding,
jouw waarachtigheid, jouw bescherming.

In mijn trajecten werk ik precies hiermee.
Met vrouwen zoals jij.
Vrouwen die voelen, die dragen, die geven —
en nu mogen leren hoe ze zichzelf kunnen beschermen,
voeden, en versterken in het dragen van sacred space.

We werken met jouw veld, je licht, je grenzen.
Met de wonden in jou die nog geraakt worden door projectie.
En met de kracht in jou die wil blijven leiden,
zonder je te laten afbreken.

Want dit werk is nodig.
Jouw werk is nodig.
Maar niet ten koste van jezelf.

“True power is not in how much you can give.
It’s in how deeply you can stay rooted while you give.”

Wil je hierin begeleid worden?
Stuur me een bericht.
Mijn deuren staan open voor de vrouwen die dragen —
en nu zelf ook gedragen willen worden.

Met liefde,
Nadieh