Wanneer je weer met dieren spreekt, herinner je wie je bent

Over telepathie, vergeten vermogens en de rol van dieren in menselijk ontwaken

Er leeft een oude herinnering in ons.

Een weten van vóór taal en vòòr systemen.

Een weten waarin we niet hoefden te praten om begrepen te worden. Een wereld waarin een blik, een zucht, een rilling over de huid voldoende was om te communiceren.

Een wereld waarin mens, dier, plant en element geen afzonderlijke werelden waren —

maar één levend veld van voelen, waarnemen, afstemmen.

Dat vermogen…

Dat ben jij niet kwijtgeraakt, maar je bent het alleen vergeten.

De natuurlijke taal van de ziel

Ieder mens is telepathisch geboren.

Niet als ‘gave’, niet als ‘bijzonderheid’,

maar als natuurlijke staat van zijn.

Telepathie is de oorspronkelijke taal van het leven. Het is trilling, een frequentie, zielstaal. En dieren? Zij herinneren ons eraan.

Dieren praten niet in menselijke zinnen.

Zij resoneren.

Zij zenden.

Zij spiegelen.

En als je écht luistert, niet met je hoofd, maar met je hart, je lichaam, je veld,

dan merk je ineens dat er altijd al communicatie was.

Je was alleen afgestemd op het verkeerde kanaal.

Waarom het werd uitgeschakeld

Door eeuwen van onderdrukking, afsnijding, rationalisering en geweld, werd deze natuurlijke taal bij mensen uitgeschakeld.

Want wie met dieren sprak,

werd verbrand.

Weggezet als heks, als krankzinnig, als kinderlijke fantast.

Er zijn levenslijnen vol trauma’s van vrouwen en mannen die voelden wat dieren wilden zeggen,

maar zwegen uit angst voor het oordeel.

Dit collectieve geheugenveld leeft nog in velen.

Als een stille blokkade op het keelgebied.

Als een zelftwijfel die zegt: “Stel je niet aan.”

Als een schroom om te voelen wat je eigenlijk allang weet.

De nieuwe generaties breken de cyclus

Maar nu…

Nu komen er generaties die dat patroon doorbreken. Kinderen die dieren voelen voordat ze woorden spreken.

Vrouwen die herinneren dat hun handen helend zijn. Mannen die luisteren wanneer hun hond hen iets vertelt zonder geluid.

Er ontwaakt een nieuw veld.

Of liever gezegd:

een oud veld keert terug.

En dat veld begint bij de dieren.

Dieren openen de poort

Zodra jij weer met een dier leert communiceren,

niet vanuit trucjes, maar vanuit je veld,

gebeurt er iets magisch.

Je lichaam herinnert: ik ben verbonden.

Je ziel herinnert: ik ben niet gek, ik ben wakker.

Je hart herinnert: ik voel het leven weer.

En dat verandert alles.

Want als je met dieren kunt communiceren,

zul je ook merken dat je subtieler gaat voelen bij mensen.

Dat je iemands intentie voelt voordat ze iets zeggen.

Dat je de trilling van waarheid herkent.

Dat je onderscheid leert maken tussen woorden die uit het hoofd komen,

en woorden die uit het hart komen.

En dan…

ontstaat er iets wat het systeem nooit heeft kunnen onderdrukken:

echte verbinding.

Waar het allemaal begint

Deze revolutie van hart tot hart,

van trilling tot trilling,

begint bij het moment waarop jij stopt met twijfelen aan je gevoeligheid,

en begint met vertrouwen op je natuur.

Het begint wanneer je stopt met denken:

“Kan ik dit wel?”

en begint met luisteren naar het antwoord dat altijd al bij je was.

Het begint

bij het eerste dier

dat je echt hoort.

Een uitnodiging

Wat als je vandaag weer luistert?

Wat als je hond, je kat, je paard, het vogeltje bij je raam

de boodschapper is die je ziel weer in herinnering brengt?

Wat als het helemaal niet gek is om te weten wat een dier zegt,

maar juist gek is dat we dat ooit verleerd zijn?

De dieren wachten niet op jouw perfectie.

Ze wachten op je aanwezigheid.

Want zodra jij weer leert voelen,

echt voelen,

keert het veld van herinnering terug.

En dan is niets meer hetzelfde.

In liefde, Nadieh