Eind mei ben ik in contact gekomen met Van hakjes tot poepzakjes toen ik de stap had genomen om Baco in mijn leven te laten.
Nadat mijn presa dogo canario Aco van bijna 12 jaar was overleden,kwam Baco op mijn pad,een heel aangaan want Baco was al bijna 3 jaar,een volle reu en een flinke hond…op zich heel mooi zou je zeggen was het niet dat Baco tot aan die zaterdag in mei niet zo’n heel fijn leven had…zeg maar gerust een verschrikkelijk leven!
Wat ik niet verwachtte gebeurde dus toch,ik begon twijfels te krijgen nadat Baco ’s avonds me een grom gaf toen ik hem naar zijn kussen verwees..
Daar stond ik aan de grond genageld,want ik wist op dat moment echt alleen maar dat een grom een signaal was van een hond die zich boven mij vond staan…..wist ik veel,mijn 2 eerdere presa’s hadden nog nooit richting mij gegromt althans niet dat ik stokstijf bleef staan,daar gooide ik wel meteen een eeejjjj overheen…ik was immers de baas in de roedel en dat wisten deze 2 ook wel.
maar dit geeft aan dat het aangaan van een oudere hond in huis nemen iets anders is dan 2 pups recht uit de nest..
maar goed de angst zat er bij mij wel in.
nadat er contact was geweest met nadieh en zij binnen no-time samen met casper zijn gekomen om zowel mij als Baco te observeren,kwamen ze tot de conclusie dat Baco zijn stress emmer tot aan de nok gevuld was,en door zijn gedrag richting mannen was het wel duidelijk dat er hem veel was aangedaan.
door de peptalk van nadieh ben ik het avontuur met Baco aangegaan.
en het begint werkelijk waar op een succes-story te lijken,we zijn er nog lang niet maar komen met ups en downs er zeker..
ik ben me bewust van als je alles in werking stelt om je hond te begrijpen in hondentaal en niet denken vanuit de mens dan komt het hier in ieder geval goed.
maar niet alles liep van een leien dakje hier, Baco was goed opweg om zijn stress en angst onder de knie te krijgen tot het moment dat hier een vrachtwagen een klapband kreeg,wat een knal was dat zeg,baco als een speer uit een boog het huis in vluchtend en rillend als een twijgje zat hij daar,maar wat mijn hart brak was de radeloosheid in zijn ogen.
weken is hij niet zonder mij aan zijn zijde naar buiten gegaan,ik moest met hem meelopen naar zijn favoriete plasstruik in de tuin.
vanalles weer geprobeert wat nadieh me geleerd had maar niets hielp,dus haar weer om raad gevraagd.
en eerlijk is eerlijk haar oordeel was dat baco nog meer stress/angst had dan toen hij hier kwam..
en bedankt klappende vrachtwagenband!!!
vandaag is nadieh weer geweest,en we zijn zelfs buiten op de oprit en op straat gaan lopen….
mijn stoere baco!!!
ik ben trots op hem hij doet zijn best en ik ben dankbaar voor de goede hulp en wijs advies van nadieh.. daarom wil ik een ieder die overweegt om een hond aan te schaffen eens een hond waar Van hakjes tot poepzakjes een gouden mand voor zoekt te overwegen,je krijgt er zoveel liefde voor terug…neem dat maar van mij aan ik ervaar het namelijk dagelijks